Dit weekeinde reed C. twee keer een “Classico”, de Boretti en de Giro Utrecht. Twee keer 110 voornamelijk vlakke kilometers, waarbij die van de Giro in pelotonsformatie. De ervaringen waren niet zodanig positief dat hij deze tochten op voorhand weer in zijn agenda zal opnemen.
Het lag niet aan het weer, dat was beide dagen perfect. Er was weliswaar sprake van een flinke bries, maar op zaterdag blies die net zo vaak mee als tegen en op zondag – in de schoot van het peloton – had hij er weinig last van.
Wel was het parcours van zaterdag wat winderiger vanwege de omgeving – de route ging door polders, langs het strand en door de duinen. Zondag werd er veel door een bosrijke omgeving gereden en dan heeft de wind minder vrij spel.
De zaterdag begon goed, want C. dacht rond 8:30 te kunnen beginnen en kwam van een koude kermis thuis. De files – aan beide kanten van de afrit Sloten – werden weliswaar omzeild, maar de drukte in en rond het Velodrome was dusdanig, dat hij uiteindelijk pas na half 10 kon vertrekken. En dan moest T. nog later voor z’n shirt in de rij gaan staan, want die file van pakweg 20 – 30 minuten liet hij (ook) links liggen. De hal in en uit schuifelen was echter al tijdrovend genoeg en hij was blij dat hij op z’n fiets kon stappen en gaan rijden.
Vervolgens probeerde hij tijd goed te maken door een stevig tempo aan te houden. Dat lukte aardig, want het was wel druk, maar alleen op de wat smallere (slingerende) fietspaden was inhalen lastig; het moet bovendien wel leuk en vooral verantwoord blijven, maar op de polderwegen ging dat prima. Derhalve werd de volgende teleurstelling vlot bereikt. De ’tijdrit’ op het Kopje van Bloemendaal had hij natuurlijk tot op het bot voorbereid en tot op de meter geanalyseerd. Dus terwijl hij zich zat op te laden voor een vernietigende eindsprint in het 2e deel van dat ding, bleek de streep al na nog geen 500 meter getrokken…
Mokkend reed hij – wat achteraf bleek – Zandvoort binnen en kwam daar een ravitailleringspost tegen, waar het zo druk was dat hij overwoog om door te rijden (stukje terug en dan verder langs de boulevard). Hij bleef toch voor een bekertje drank en een banaan, maar een bidon vullen zou weer een kwartier gaan duren, dus dat dan maar niet. Al die tijd had hij niet in de gaten dat hij voor de poort van het circuit stond, dus die tijdrit ging aan hem voorbij. Later hoorde hij trouwens dat het circuit (ook) al dicht moest zijn geweest, dus dat hij sowieso niet had kunnen rijden, maar toch…
Afijn, na 3 uur en 5 minuten was onze held weer terug – ondanks de schijnbare gezelligheid rondom het Velodrome, stapte hij ietwat ontgoocheld weer in de auto. Bij gelijke omstandigheden wordt er volgend jaar niet meer voor de Classico Boretti ingeschreven.
De Polar noteerde:
102,7 km (zonder het circuit 4,3km)
150 hm (max. stijging 10%)
Rittijd 3:05
Zondag was er van enige aanrij of parkeer chaos geen sprake. De auto moest weliswaar op een dikke kilometer van de start geparkeerd worden, maar dat doet er niet veel toe. C. was om 9 uur in het startvak en wachtte geduldig op het startschot. De arme Theo Bos (kon niet naar de echte Giro en was hier uitgenodigd) zag alleen een enorme rookwolk i.p.v. confetti bij het lossen van dat startschot, maar in tweede instantie ging het dan toch goed en vertrokken we.
Doordat 3.000 fietsers door trechter, een poortje van 4 meter breed, moesten vertrekken, ging dat niet echt vlot. C. begon dan ook meteen aan een inhaalrace, omdat hij liever niet midden in zo’n harmonica blijft fietsen. Beter vooraan, dan kun je een beetje hetzelfde tempo blijven rijden. Dus langzaam maar zeker kroop hij richting de kop, hetgeen schijnbaar niet helemaal legaal was, want ‘gereserveerd voor bedrijventeams’, maar hij was de enige niet. De wegkapiteins die de gewone stervelingen tegen moesten houden, werden links en rechts voorbij gereden, maar voorbij de 1e linie mag je natuurlijk niet.
Erger was dat hij op het laatste moment begrepen had dat het voorgenomen tempo op zegge en schrijven rond de 25 km/h zou liggen. Als je dan eenmaal vooraan bent, dan merk je wel dat het niet vlot gaat… En op het enige stuk waar de wind wel parten had kunnen spelen, werd de snelheid naar onder de 20 km/h gereduceerd. Dit was op een dijk richting Wijk bij Duurstede en waarschijnlijk was ‘het lint’ te lang geworden en werd er geprobeerd dat weer wat korter te maken door vooraan praktisch stil te vallen.
Maar goed, hij handhaafde zich in de kopgroep en keuvelde verder wat met (ook vaak verveelde) medefietsers. Met enige regelmaat gingen er fietsers op hun bek, omdat er – vaak zonder enige aanleiding – weer vol in de remmen geknepen moest worden, zelfs zo vooraan, of omdat er haaks links of rechts werd afgeslagen. C. is benieuwd hoe het er achteraan – of in het midden – aan toe ging.
Al met al was hij dik een uur langer onderweg dan zaterdag; het totaal was een paar kilometer meer, maar het gemiddelde was met 26,4 wel een stuk lager. Deze tocht komt, tenzij stevig aangepast qua aantallen deelnemers en tempo, niet meer op de agenda.
De Polar noteerde vandaag:
109,9 km
170 hm (max. stijging 8% – geen idee waar)
Rittijd 4:10
