C.’s vrienden van Wielerland organiseren een reeks toertochten met de naam Vacansoleil 4 Challenge.
De 1e in die reeks van 4 liet hij aan zich voorbij gaan, want al ingeschreven voor een andere koers (Hel vh Mergelland), tijdens de laatste op 2 juli zit hij al in Italië.
Bleven er 2 over: Breda en Den Bosch (4 juni) en vandaag startte hij dus in Breda.
Hij had zich van tevoren ten doel gesteld het parcours – beetje afhankelijk van de uiteindelijke lengte, gepland was 120km – in 3:15 af te raffelen, vooropgesteld dat het kon en er geen medefietsers in gevaar werden gebracht uiteraard.
Het is uiteindelijk wel een toertocht en geen wedstrijd.
Die voorgenomen rittijd komt dus neer op bijna 37 km/h en dat redde hij (net) niet.
Hij kwam wel heel dicht in de buurt: 3:19 over precies 119 kilometers, pannenkoekvlakke kilometers dan wel (totaal 55hm vandaag – 3x een kanaal over of zo).
Het had er misschien nog wel ingezeten, maar hij reed weer lek en moest (dus) van de fiets en weer opnieuw in zijn ritme komen.
En je hoopt toch op een groepje met ‘vrienden voor één dag’ die ook op kop willen rijden, maar net als vorige week, waren de meeste al tevreden dat ze zijn wiel konden houden.
Nou is dat ook niet zo gek bij pakweg 35, 36 km/h dus niet iedereen kán dan overnemen, maar proberen deden ze het – op een enkele vermeteling na – ook niet.
En dat scheelt toch – ook C. wordt uiteindelijk wel een beetje moe en dan is een stukje ‘in de slipstream’ toch ook wel lekker…
Nou ja, het deed er ook verder niet zoveel toe – de route was prachtig, heel soms wat monotoon lang rechtuit door deze of gene polder en natuurlijk veel draaien en keren, maar over het algemeen prettig.
Niet druk ook – hoeveel deelnemers er uiteindelijk waren, weet C. niet, maar aan de start was het ook al geen gekte.
Wel jammer dat hij bijna drie kwartier moest wachten voordat hij van start mocht; hij dacht toch echt zeker te weten dat de start voor de 120 km om 9:30 zou zijn, maar de eerste groep werd pas om 9:50 weggeschoten.
Er werd gestart in groepen van ongeveer 25 en C. zat in de 3e groep.
Na een kilometer of 20 had hij alle voor hem gestarten – behalve de andere (nog snellere) bikkels natuurlijk – wel ingehaald en had hij een man of 10 in z’n kielzog.
En na nog geen 30 kilometer reed hij lek en kon weer van voren af aan beginnen…
De (banden)wissel ging niet zo vlot – altijd weer die achterband! – en hij trok zich wederom wat moeizaam op gang.
Tegen de tijd dat de bevoorrading werd bereikt, had hij trouwens wel weer een groepje op z’n wiel.
Een banaan en een krentenbol werden genuttigd en de bidon werd gevuld.
Er werd gezegd dat er nog een bevoorrading zou komen, maar dat bleek niet juist.
Eten had hij genoeg van zichzelf, maar de bidons waren ruim voor de finish wel leeg en hij was blij dat hij nog wat flesjes in de auto had liggen.
Het tweede deel van de rit – de bevoorrading was praktisch halverwege – werd uiteindelijk dus iets langzamer afgelegd, mede vanwege het toegenomen (overige) verkeer op de weg.
Het was dan ook prachtig weer en dan trekt men er op uit en zo hoort het ook trouwens.
Bij de finish werd nog even snel een bestelling geplaatst bij de stand van het ook aanwezige team LiveStrong voor een LS shirtje van katoen en een dry fit en daarna ging hij snel weer op huis aan.
Het was toch al 1:40 rijden en Toerbeest ligt nog bij te komen van haar operatie.
Wielerland heeft een mooie tocht neergezet, waarvoor complimenten en uiteraard ook weer een ‘Bedankt!’ aan de vrijwilligers die ons over de gevaarlijke kruispunten hielpen.
En ondanks alle inkortingen in de Giro etappe, kon hij toch live naar de beklimming van de Monte Zoncolan kijken – hij krijgt er steeds meer zin in!
