C.’s vrienden van Wielerland organiseren een reeks toertochten met de naam Vacansoleil 4 Challenge.
De 1e in die reeks van 4 liet hij aan zich voorbij gaan, want al ingeschreven voor een andere koers (Hel vh Mergelland), tijdens de laatste op 2 juli zit hij al in Italië.
Bleven er 2 over: Breda (21 mei) en vandaag Den Bosch.
Ook deze keer weer voor ‘slechts’ 120 kilometer ingeschreven – het was maar 2 dagen na de SRC en die voelde hij vandaag nog wel.
Bovendien zie je bij de aanschouwing van het parcours de lange rechte polderwegen al weer voor je liggen en met die wind van de laatste tijd, weet je dat fietsen heuvelop en -af feitelijk makkelijker is.
Die wijsheid komt van de buurman en er is geen speld tussen te krijgen.
Heuvelop is misschien inspannend, maar je gaat altijd weer naar beneden en dat kost je geen inspanning.
In het geval van de wind, heb je theoretisch ongeveer net zo veel wind mee als tegen – vooropgesteld dat die a) niet draait en b) niet toeneemt – maar in beide gevallen moet je toch trappen om vooruit te komen, waarbij wind tegen aanzienlijk meer energie kost.
Vandaag ging het vanaf het verste punt – in de buurt van Hank – vrijwel alleen nog maar tegen de wind in, dus zeg maar zo’n 60 – 65 kilometer.
Over eindeloze, kilometers lang kaarsrecht lopende wegen, waar alleen een verdwaalde boerderij of een passerende auto enige verlichting biedt.
Een achteloos weggesmeten bananenschil kreeg hij gewoon weer keihard terug in z’n gezicht geblazen – voor straf natuurlijk, maar het geeft wel aan dat het stevig waaide.
Is zo’n route boeiend? Nee, beslist niet. Het is wel landelijk en grotendeels rustig – C. reed tientallen kilometers geheel in z’n uppie – maar twee weken terug zat er toch nog iets meer variatie in het parcours.
Het is wel een goede training, maar op zo’n 20 – 25 kilometer van het eind was de rugpijn niet meer te harden (en beide benen voelden ‘dood’ aan), dus die laatste kilometers werden op karakter, maar ook op de ‘automatische piloot’ uitgereden.
Hij was trouwens vandaag – even voor 10 uur – wel het eerste weg en zag ook de hele dag alleen wat achterblijvers (of hele snelle nadat de routes weer samenkwamen) van de eerder gestarte 160 kilometer rijders.
Plus op het eind natuurlijk wat deelnemers aan de 30 of 60 kilometer.
En op een paar keer na bleef er ook niemand in zijn wiel hangen – de vermetelen die het toch probeerden, waaiden er snel weer af, maar hij had een groepje af en toe toch wel even lekker gevonden.
Zijn tijd van vandaag was ook niet om over naar huis te schrijven: over vrijwel dezelfde afstand als 2 weken terug, deed hij bijna een half uur langer.
Marco, Stephan en co. hadden het wel weer prima voor elkaar, hoewel de – enige – bevoorrading niet geweldig is (maar wel een banaan en krentenbol).
Maar je krijgt wel een mooie beloning, elke keer als je weer een tocht heb uitgefietst: het wieltassensetje de vorige keer en vandaag het V4CH / Wielerland shirt.
Rijd je er meer, krijg je ook nog een wielerbroek en een bon voor een sauna (die alleen in te wisselen zijn op plaatsen waar C. & T. ook meteen een hotelovernachting erbij moeten nemen)…
Er zijn plannen om de reeks uit te breiden naar 6 tochten, maar daarover later meer!
De Polar registereerde:
122,5 km
Netto rittijd 3:48
Hoogtemeters: toch nog 85 en 8% max 🙂
