Aanstaande zaterdag Luik-Bastenaken-Luik. In mijn geval 170 kilometer door de Ardennen, met colletjes die net even harder in je kuiten bijten dan die je op je trainingsritjes door Nederland tegenkomt.
Met de – ietwat overschatte – Redoute zo’n beetje als laatste, die alleen pijn doet omdat je tegen die tijd wel een beetje moe bent. Daarna kun je echter afdalen richting Luik, dus zo kom je toch fris en monter over de finish 🙂
Persoonlijk vind ik de dubbel ‘Wanne / Stockeu’ moeilijker – de tussenliggende afdaling is link en geeft je ook weinig rust. LBL is echter één van mijn favoriete koersen en ik verheug me er alweer op. Het zomert niet echt, maar als het droog blijft, is het met deze temperaturen heerlijk fietsen.
Voordat ik op hoogtestage ging, dacht ik tot de neus gevuld met rode bloedlichaampjes terug te komen. Of dat realistisch is én of ik daar überhaupt (kortstondig) beter van zou gaan presteren, laat ik maar aan de experts: ’t zal wel eerder een gevalletje ‘klok en klepel’ zijn dat mij tot deze verwachting heeft gebracht. Minder zuurstofopname, maar beter zuurstoftransport of zo: wat telt harder?
(Gezien de inspanningen in de Dolomieten, waarbij ik niet zelden met de tong op de schoenen de zoveelste haarspeld rondde, is EPO injecteren trouwens eenvoudiger. Maar ja, dat mag niet, want ik ben een ‘100% Dope Free – True Winner’ en heb daar een vaalgroen polsbandje voor mogen ontvangen. Die helblauwe van Bike Pure is dan mooier, maar dit terzijde…)
Maar goed: ik geloof erin en dus heb ik er voordeel van dat ik me bijna drie weken heb afgebeuld in Italië 🙂 Of ben ik toch voornamelijk bezig geweest mezelf te overschatten en het ravijn in te rijden? In elk geval is het niet onwaarschijnlijk dat ik bloedplasma door mijn neus naar buiten heb gesnoten – die bleef lopen – en dat is misschien niet gezond, maar heeft ook een hematologisch effect…
Tijdens de paar ritten die ik na terugkeer heb gemaakt door ‘het Limburgse’, heb ik er echter weinig van gemerkt. Hoge luchtvochtigheid, hier en daar akkerbrandjes (wat steken ze deze tijd van het jaar eigenlijk in de hens?) en soms bedwelmende wietlucht.
Noot: als er daadwerkelijk wietplantages in de maisvelden te vinden waren, ik heb er niet naar gezocht en ik kan de plekken ook niet aanwijzen.
Nou ja, best mogelijk dat ik als een natte krant – i.p.v. een droge – zou hebben gereden indien ik niet in Italië was geweest. Dat belooft dan wat voor zaterdag, want eventuele positieve effecten zijn zo langzamerhand wel uitgewerkt. Dus zal LBL weer met gewone hematocrietwaarden gereden worden en hoef ik geen peertje onder de oksel mee te nemen.
Het Ardennen Offensief 2011:
Luik-Bastenaken-Luik (30 juli, 170 km)
Sean Kelly Classic (6 augustus, 130/160 km)
Les Géants des Ardennes (20 augustus, 143 km)
Cyclco Vélomédiane Criquelion (27 augustus, 170 km)