Ook tijdens de Vélomédiane Claude Criquélion werd in de regen gereden. Het regende niet constant, maar wel regelmatig. En op een (klets)nat wegdek in een groepje rijden, betekent dat je nog natter wordt, tenzij je constant vooraan rijdt natuurlijk 🙂
Toch was de voldoening na afloop groter dan normaal: C. behaalde het Gouden Everzwijn!
Dat wil zeggen dat hij het parkoers aflegde binnen de 6:35, de voor zijn categorie (F/6 – vijftig plus) geldende limiet. Een loodzwaar parkoers, dat wel. Weliswaar bleken de aangekondigde 170 kilometers er volgens de Garmin ‘maar’ 167 te zijn en de 3.300 hoogtemeters ‘maar’ 3.100, C. was aan het eind van zijn Latijn toen hij over de streep kwam.
Hij reed de hele dag samen met een via Twitter gevonden Belgische waaghals, Jan Boelaerts. Samen sta je sterk(er) en waar mogelijk werd aangehaakt bij groepjes, waarbij ze ook hun deel van het kopwerk deden. Daarbij liep de snelheid soms op tot boven de 50 per uur, om te compenseren voor de vaak pittige klimmen.
Hoewel C. dacht dat Jan een kwartier eerder binnen moest zijn, meende Jan zelf van niet en werd dus vastgehouden aan de limiet van 6:35. Helaas bleek de ‘netto eindtijd’ van 6:24 voor Jan geen gouden maar een zilveren klassering – ze hadden inderdaad 6:20 moeten rijden… En dat is jammer en een beetje zuur ook – het zou zeker niet eenvoudig zijn geweest om 4 minuten sneller te rijden, maar toch ook niet onmogelijk*.
De Garmin van C. gaf trouwens aan dat hij 6:15 ‘in beweging’ was, de verstreken tijd was 6:24. De officiële tijdmeting stopt natuurlijk niet als je stopt voor een korte pauze. Bovendien stonden ze bij de start niet vooraan en waren daar al bijna 5 minuten kwijt voordat ze over de mat reden.
Hoe dan ook lijkt een snellere tijd niet onmogelijk als ook het weer een beetje meewerkt. Jan twitterde al dat hij het volgend jaar weer gaat proberen – hij is dan trouwens wel categorie F en mag er dan wel 6:35 over doen 🙂
Overigens – en vandaar dat er op het diploma wat getallen missen – werd er van C. helemaal niks officieel geregistreerd. Na afloop bleek dat zijn chip defect was – nou was hij zeker niet de enige, want er stonden er velen in de rij voor het speciaal daarvoor ingerichte ‘loket’.
Het diploma bemachtigen was sowieso tijdrovend: eerst stonden ze in de rij om alleen te horen te krijgen dat ze te snel waren (verwerking duurt minimaal 15 minuten), toen stonden ze dus weer in de rij, had Jan wel een tijd staan en C. dus niet, daarna samen naar het loket ‘defecte chips’ en toen wéér in de rij voor het diploma. Nou ja, C. dan toch – Jan kon eindelijk naar huis…
C. liet zijn diploma nog plastificeren en moest natuurlijk een medaille kopen – hij heeft nou eenmaal een zwak voor aandenkens 🙂
Jan: bedankt en wellicht tot volgend jaar!
Garmin registratie hier.
In het officële Klassement Vélomédiane 2011 (PDF) werd C. uiteindelijk 586e van de 1.332 totaal en 77e van de 248 in zijn categorie. Op het diploma staat 537e resp. 70e – toen dat geprint werd, was nog niet iedere uitslag van rijders met een defecte chip verwerkt waarschijnlijk…
+++
* Overigens geeft het Strava segment van de route (165 km) een tijd van 6:19:20 – daaruit blijkt wel dat de wachttijd bij de start Jan de nek om heeft gedraaid…
Het Ardennen Offensief 2011:
Luik-Bastenaken-Luik (30 juli, 170 km)
Sean Kelly Classic (6 augustus, 130/160 km)
Les Géants des Ardennes (20 augustus, 143 km)
Cyclco Vélomédiane Criquelion (27 augustus, 170 km)
De genummerde beklimmingen (21 stuks) tellen 2.366 hoogtemeters over dik 41 kilometer. Als je – grofweg – stelt dat je net zoveel afdaalt, is dat goed voor iets minder dan de helft van het parcours.
Gesteld dat de overige 85 kilometers net zo gelijk verdeeld zijn qua stijgen en dalen, krijg je dus nog 800 hoogtemeters voor je kiezen over de 40 – 45 kilometers zonder geregistreerde beklimmingen.