Kreeft

Gisteren en vandaag in het ziekenhuis geweest en hierbij de SVZ (de Stand van Zaken dus).

Ja, dat valt nog niet mee: zo’n smak van je fiets is één, maar herstellen…

De laatste dagen weer behoorlijk wat meer pijn, maar dat schijnt ‘naar verwachting’ te zijn.

Het lichaam is volop in de opruim fase en het is eigenlijk net zoiets als het afvoeren van afvalstoffen na een flinke training of toertocht.

Daarnaast probeer ik de (verslavende) medicatie af te bouwen en dat zal er waarschijnlijk ook wel mee te maken hebben.

Nu helpt het ook niet echt dat er bij elk nader onderzoek weer een nieuw probleempje wordt geconstateerd.

Na een CT-scan van de schouder, blijkt ook in dat gewricht een breuk te zitten. Ook hiervoor geldt dat het ‘netjes recht’ zit en de kneuzing doet sowieso al pijn; een echte terugslag is het niet, wel een beetje een mentale tegenslag.

Maar ja, als je je inzet voor Alpe d’HuZes en dan denkt aan waarvoor (en vooral voor wie) je het doet, dan ga je niet zitten miepen over een breukje meer of minder.

En inderdaad, het had ook nog veel erger gekund, dus ben ik blij dat ik – zij het met tegenzin – toch gewoon op de Tacx en de spinningfiets de boel nog een beetje ‘op peil’ kan houden.

Dat neemt niet weg dat het al met al best heftig is en de chirurg trok een parallel met het rijk der dieren: als ik een leeuw was geweest, was ik nu dood.

Gelukkig ben ik een kreeft en dat zijn niet van die watjes…

Ja, we lachen al met al best wat af, ondanks het feit dat ook dát zeer doet!