Het afgelopen weekeinde werd in samenwerking met TCZevenhuizen 80 onze ‘eigen’ toertocht t.b.v. Alpe d’HuZes gereden.
Het – bijna voltallige – team was er zaterdag ook bij en werd versterkt door Rianne, Mathilda, Suzette, Peter en Bertram.
Roelof kon die dag helaas niet en op mijn aanbod om met hem alleen dan zondag (ook) te rijden, verzon hij gauw een smoes.
Die we overigens wel goed rekenen, want het was wel een actie om geld op te halen voor het team, maar fietsen deed hij naderhand gewoon alleen…
Tussen 9:30 en 10:00 druppelden we binnen bij de start in Zevenhuizen (Eetcafé de Roerdomp) en rond 10:15 vertrokken we.
De dames gingen op pad voor de 85 kilometer en zij zouden uit de wind worden gehouden door Betram. Die had al eerder een tochtje met ons gereden en durfde het niet aan om nog eens te proberen 130-135 kilometer te rijden met z’n maten Ronnie en Werner.
De route van de toertocht was overigens vrijwel gelijk aan de eveneens door ‘Zevenhuizen’ georganiseerde ‘Kromme Mijdrecht Tocht’. Een mooie route dus, hoewel je er niet aan ontkomt hier en daar door soms wat drukkere gebieden of dorpen te rijden.
Het verste punt van de route ligt nabij Loenen en in die contreien was het wel duidelijk zaterdagse drukte.
Het was dan ook daar dat we verkeerd reden, maar met behulp van de papieren routebeschrijving kwamen we in Loenersloot weer op de oorspronkelijke route.
Niet lang daarna werd gestopt bij Café de Schans voor een bak koffie en een heerlijk stuk appeltaart (met slagroom uiteraard).
We waren toen ook vrijwel precies halverwege en het 2e deel van de route ging eigenlijk net zo voorspoedig als het eerste; geen lekke banden of andere ongein vandaag.
Het tempo lag redelijk hoog, maar het valt niet mee om een groep van acht, zonder noemenswaardige ervaring in bijvoorbeeld het ‘waaier rijden’ bij elkaar te houden.
Af en toe werd er dus even ingehouden om de boel weer bij elkaar te krijgen.
Al met al waren we netto 4:11 uur onderweg voor onze 129 kilometer, dus het gemiddelde lag op 30,7 km/h. En ‘believe it or not’, ook deze rit ging me prima af.
Ik had vrijdag al even 50 kilometer gefietst en voelde me toen alsof er nog makkelijk 50 bij konden.
Vandaag werd het pas vanaf 100, 110 kilometer allemaal wat gevoeliger en zat ik wat minder comfortabel op de fiets.
Het probleem is dus niet sec het op de fiets zitten, de conditie en de benen zijn goed; het zit ‘m echt in het langdurig onder spanning zetten van het bovenlijf, zoals je dat dus (meer) doet als je bergop fietst. Die wetenschap helpt me niet echt verder – Alpe d’HuZes is nou eenmaal geen vlak rondje om de kerk…
