September alweer en dat is best al ver in het jaar. Niet dat ik nou het gevoel heb dat het jaar omgevlogen is, integendeel – het lijkt wel alsof dit jaar 2x zolang duurt, maar dat zal alles te maken hebben met de intensiteit.
Het wegseizoen begint op z’n einde te lopen, hoewel ik voor september (en 6 oktober) nog 6 georganiseerde toertochten heb staan. Als ik die ook daadwerkelijk allemaal rijd, sluit ik qua intensiteit af zoals ik me de start in maart had voorgesteld.
Toen begon de voorbereiding – buiten, want binnen werd er in de winter ook flink getraind – voor de gebeurtenis op twee wielen van 2012: de Alpe d’HuZes*. Een voorbereiding die in het water viel omdat ik crashte en mezelf daarbij nogal beschadigde – van de naweeën daarvan ‘geniet’ ik nu nog elke dag.
Opgeven is geen optie en zo, maar ik heb het voornamelijk aan de medicijnen te danken dat ik überhaupt nog heb kunnen deelnemen. En je leeft toch een beetje in een adrenaline rush – gelukkig is er geen doping controle voor ons gewone stervelingen, want mijn dopamine levels moeten continue ‘off the scale’ geweest zijn…
Maar goed, ook het AD6 avontuur is inmiddels al een tijdje achter de rug – de maanden juli en augustus stelden qua fietsen weinig voor, omdat ik (nood)gedwongen niet mocht fietsen. Ja, korte – en vooral niet al te inspannende – ritjes mochten wel, want bewegen is nog altijd beter dan op je bed liggen wachten tot je pijntjes weggaan.
Ik voelde me op een gegeven moment dan ook kampioen van de saaie – platte! – rondjes door de polder: tussen de 45 en 75 kilometer, liefst met één been op de rug… De wind maakte dan soms nog wel wat goed, maar ook daar mocht ik niet vol tegenin beuken.
September moet het dan qua toertochten nog een beetje goed maken. Hopelijk houden we een beetje een leuke nazomer, want anders zit ik dit jaar al erg vroeg op de spinfiets. Hoewel ik wel van plan ben om er deze winter weer op uit te trekken met de MTB, maar dan alleen als het niet regent – ik wil best lekker door de modder raggen, maar als het regent blijf ik tegenwoordig binnen.
Grappig wel dat we destijds juist buiten zijn gaan fietsen omdat we het spinnen een beetje beu werden 🙂 Maar ja, @ClubVirtual is natuurlijk ook een uitkomst en het heeft me ook geen kwaad gedaan de afgelopen winters.
De Bulls is inmiddels geprepareerd – die wordt door mij in Almere ook veel als stadsfiets gebruikt – en de (winter)kleding ligt ook nog altijd in de kast. Op het strand zul je me niet meer vinden, maar in het bos mag je wel naar me uitkijken.
Eerst nog een paar Vacansoleil 4 Challenge tochten, de Gerrie Knetemann en de Dam-tot-Dam Classic – ik heb er zin in en als het lekker gaat, kan ik uiteindelijk toch zeggen: eind goed, al goed…
+++
* Voor mij (ons) persoonlijk althans. Inderdaad, de Giro en de Vuelta staan hoog op mijn lijstje – de Tour is sooo boring – maar dat is toch een stuk minder persoonlijk 🙂