Afgelopen weekend twee ‘klassiekers’: zaterdag de Gert Jakobs Classic en zondag de Dam tot Dam Classic. De klassieker van Gert beleefde zijn 2e editie en werd door Wielerland georganiseerd (in de reeks van de Vacansoleil 4 Challenge), de door Le Champion georganiseerde Dam tot Dam beleefde zijn 6e editie (voor de fietsers althans).
Ik stond voor de eerste keer aan de start van beide. Vorig jaar moest ik deelname aan de Dam tot Dam afzeggen vanwege een blessure, die van Gert werd een week later nog door ‘het Scherpewoud’ georganiseerd en toen reed ik een V4CH in Apeldoorn, die ook niet goed afliep omdat ik op mijn plaat ging…
De gevolgen van die schuiver vielen wel mee, maar aangezien ik nog altijd niet hersteld ben van mijn crash eerder dit jaar, waren de geplande ‘dubbels’ tot dusver vooral enkele ritten of no go’s geworden.
Twee weken terug probeerde ik het eindelijk weer eens: het was toen niet zozeer de fysiek, maar mijn kwaliteit als spoorzoeker die tekort schoot en vooral de zondag liep uit op een mislukking.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen en aangezien het weer ook mee leek te gaan werken, had ik er best zin in.
Gert Jakobs Classic
Zaterdag was het in Scherpenzeel gezellig druk: er waren zo’n 1.200 deelnemers, verdeeld over de 4 afstanden. De 120 is – meestal – de populairste en die zou ik ook rijden; ik zit dan toch al over het door de medici aanbevolen maximum, maar die wilden ook niet dat ik de Alpe d’HuZes zou rijden.
Om 10 uur schudde ik Gert de hand en vertrok voor mijn rondje. En ik moet zeggen dat deze tocht met stip de ranglijst van favorieten binnenkomt. Alleen het stuk van Otterlo zuidelijk richting Arnhem (Harderwijkerweg / Koningsweg) is niet bijster interessant langs de provinciale weg.
Als beloning krijg je dan daarna wel het mooiste stuk van de route, dat overigens redelijk bekend is van bijvoorbeeld de Jan Janssen Classic (maar dan in omgekeerde richting). Via Oosterbeek, Renkum, Wageningen en Amerongen, gaat het weer terug naar Scherpenzeel.
Even voor tweeën was ik weer terug bij ‘Kulturhus de Breehoek’ en nadat ik mij had omgekleed en een bak koffie had gedronken, ging het richting Almere. Een mooi parcours, met een ‘duizelingwekkend’ aantal beklimmingen – net als bij de JJC dus 🙂
Garmin registratie hier.
Dam tot Dam Classic
De zaterdag verliep dus zonder problemen, ik voelde me prima en vol vertrouwen vertrok ik zondagmorgen vroeg naar Amsterdam. Ook nu bracht Paula mij tot dicht bij de start – zij zou net als zaterdag daarna gaan sporten bij F4F – dus gelukkig geen gedoe met parkeren en / of pontjes.
Om even voor 8:30 reed ik vanaf het Rokin naar de Dam, waar ik op een enorme mensenzee stuitte; ik was alweer vergeten hoe het er bij de start aan toegaat tijdens bijvoorbeeld Limburgs Mooiste. Maar vooruit, na een kwartiertje schuifelen, kreeg ik mijn (start)stempel en kon ik vertrekken.
Helaas worden er ook op zondag langs de Amsterdamse grachten vuilcontainers geleegd, dus de verstopping was vrijwel compleet en het duurde even voordat ik de IJtunnel inreed.
Een beetje dom van me dat ik dacht dat ik hierna tempo zou kunnen maken. Het is zó druk op de route, dat het eigenlijk beter is als je daarop je tempo aanpast. Maar ja, het is dan wel een toertocht, ik toer toch liever wat sneller.
Dus concludeerde ik al vrij snel dat de Dam tot Dam geen tocht voor mij is. Uiteraard helpt het ook niet als je ook nog eens bij elke door verkeerslichten bewaakte kruising en bij de bevoorrading (vooral de eerste) nogal moet wachten en schuifelen.
Daarnaast is het veel draaien en keren door slaperige dorpjes, waar zo’n horde fietsers ook niet altijd met gejuich wordt ontvangen. Wat dat betreft doet de Beemster niet onder voor het Limburgse Heuvelland…
Ik had op voorhand al zo’n beetje bedacht dat ik het niet moest overdrijven qua afstand, maar bij de splitsing 105 / 145 had ik het sowieso wel gezien en ik ging rechtsom voor de korte route.
Uiteindelijk was ik bijna net zolang onderweg als zaterdag, maar met een verlies van dik 20 minuten meer aan wachttijd – dat was dan nog beperkt omdat ik de 1e bevoorrading alleen met veel moeite een stempel pakte en niet nog langer doorschuifelde voor eten of drinken.
Bij de 2e bevoorrading was er overigens alleen water beschikbaar: wel in AA bekertjes. Ik weet niet of de (sport)drank gewoon op was, of dat het zo bedoeld was…
Rond half één schuifelde ik de Dam weer op voor de medaille; hier wel een flesje AA drink en zelfs een bidon als extraatje.
Garmin registratie hier.
Conclusie zoals ik die Twitterde: “The Classic verdict: Dam tot Dam wint op aandenken, maar de V4CH Gert Jakobs was overall beter en is dus de winnaar”. In Scherpenzeel zien ze me volgend jaar weer terug – ook deze Wielerland / Vacansoleil 4 Challenge is de moeite waard.
De formule van Marco c.s. is trouwens vooral interessant als je meerdere tochten uit de cyclus fietst, want dan wordt je zeer rijkelijk beloond met extra’s. Er zijn weliswaar geen – of weinig – fratsen bij de finish qua aandenken, maar de tochten zijn prettig minder qua deelnemersaantallen en de verzorging is niet overdadig maar zeker op orde.
En het gestel? Deze dubbel heb ik weliswaar goed verteerd, ik heb wel én met de handrem erop – zondag vooral vaak noodgedwongen – én de kortere afstanden gereden. Ik wil dan ook niet beweren dat ik nu weer ‘de oude’ ben – letterlijk wel, figuurlijk zeker niet, maar ik ben op de goede weg 🙂