Nog een paar dagen en we schrijven alweer 2013.
Nou ja, ik – zoals meestal in een nieuw jaar – pas na een week of drie: de eerste tijd zit die 2012 er dus nog wel in.
En daarbij: 2012 wás ook wel een extra bijzonder jaar met TeamAD6Tweets – dat schud je op 31 december/1 januari niet zomaar van je af…
Helemaal brokkenvrij verliep het jaar niet.
Na mijn crash in maart – met diverse breuken en kneuzingen tot gevolg – heb ik mezelf nog geprobeerd te koken en onlangs wist ik er een zweepslag uit te persen.
Ik heb dan ook geen vuurwerk gekocht dit jaar*, want dat kán niet goed aflopen.
De endorfineverslaving ben ik wel bijna kwijt, hoewel de zweepslag natuurlijk vrijwel zeker daarvan een gevolg was, dus ik ben er nog niet.
Ter verdediging kan ik aanvoeren dat het akkefietje met een malafide makelaar kakkerlak van de Rots-Vast groep ook niet heeft bijgedragen aan verminderde destructieve impulsen.
En je kunt je vrouw wel af blijven tuigen, maar zelfs dát gaat een keer vervelen.
Dus werd er veelvuldig heel erg hard gebeukt op de Body Bike (spinfiets) of de Tacx.
Gek genoeg kon ik mij er niet toe zetten om op de Bulls te kruipen en lekker buiten kakkerlakken dood te gaan rijden.
Ik heb inmiddels wel uren ‘Real Life Video’ op muziek gezet en de Gavia, Mortirolo en de Stelvio kan ik per hoogtemillimeter voor je uittekenen.
Zelfs de Alpe d’Huez ben ik al een paar keer ‘virtueel’ opgereden, waarbij de film van Jaap Wagenvoort natuurlijk favoriet is, omdat die op de woensdag – met Alpe d’Huzes-ers – gefilmd is.
Die van Real Life Video (Marmotte**) is ook leuk, maar het is niet hetzelfde.
Nou ja, dat is het sowieso niet – hoewel ik de ergste symptomen inmiddels heb kunnen afschudden, blijft er – permanent? – genoeg in je systeem hangen om telkens toch weer geraakt te worden, vol te schieten.
Nee, nooit meer – althans geen AD6 – maar die clown met z’n lach, die blijft. Of zoiets…
Ook lachen moest ik gisteren toen ik een FB berichtje van Henk Jan (HaJé voor intimi en Woossie voor de Bike Rebels) kreeg dat hij weer ‘in training’ was.
Dat geloofde ik uiteraard geen seconde, maar – nooit te beroerd om iemand voor het blok te zetten – ik vroeg hem meteen mee voor een tochtje vandaag.
Ik was toch al van plan om nou eindelijk eens naar buiten te gaan – het is godbetert zo’n beetje zomer en dan zit ik binnen te zweten!
En verdomd: HaJé durfde niet te weigeren, dus vanmorgen om 10:30 stond ik voor zijn deur.
Over het ritje op zich kan ik verder kort zijn, sterker nog: daarover zeg ik helemaal niks, maar het was heerlijk om weer eens buiten te raggen.
Helaas is onze enige officiële MTB route hier vakkundig vernietigd door Staatsbosbeheer, HaJé moest ik voorzichtig behandelen dus we reden veel over asfalt, maar waar mogelijk crosste ik naast de weg door het gras of de modder.
En zo mocht ik, ondanks het inspanningsniveau dat op -5 uitkwam (niet voor HaJé, die ligt voor pampus op de bank de rest van het weekend), wederom ervaren dat het veel leuker is om niet in je eentje te rijden.
HaJé hoefde alleen maar te luisteren, spreken kon hij toch niet, en dus was de therapeutische werking enorm.
HaJé, bedankt en ik hoop dat je inderdaad de draad weer wil oppakken en dat je dan af en toe met mij durft te fietsen.
Voor de statistiek, de Garmin registratie.
* Ik koop nooit vuurwerk, maar dit terzijde…
** Marketingtechnisch wel strak gedaan: de Marmotte van 2011 – vanwege de lengte terecht – in twee delen verkopen, maar de (afsluitende) klim naar Alpe d’Huez daaruit ‘geknipt’ en nog eens als losse DVD verkopen…
Je mag ook altijd naar het Noorden komen .jij ook Stefan!
HaJe weer op de fiets? BikeRebels Unite Ride 🙄 😯
Mocht je er eens aan toekomen om naar het zuiden te komen voor de cross. Je bent welkom.
Grt, Stefan