Eén week voor de Vacansoleil 4 Challenge Landgraaf en eerder deze week begon officieel de lente. Je zou er spontaan lentefris van worden en dat is niet overdreven: de temperatuur bereikt dit weekend een “all time low” voor wat betreft het daggemiddelde en afgelopen nacht werd al -13,3 gemeten in Ell – dat is in de historie nog niet eerder voorgekomen.
De overgang naar de lente is dit jaar kouder dan in het recordjaar 1985, de dagtemperatuur verslaat het record van 1916 en de snijdende oostenwind blaast overal doorheen, zeker bij windkracht 6 – 7 die momenteel gemeten wordt. De gevoelstemperatuur komt daarmee op pakweg -15.
Ja, het is echt lente…
Zoals ieder (na)jaar had ik voor maart de nodige toertochten gepland en me daar ook voor ingeschreven. Ik had echter buiten de griep gerekend, die me dit jaar nota bene twee keer te grazen nam. Of misschien was het maar één keer, maar duurt het gewoon vier weken, met een weekje “opluchting” er tussenin…
Het zal ook wel te maken hebben met het vele indoor trainen dat ik er in januari (vooral) en februari tegenaan gooide. Zelf opgelegde uitdagingen via Strava en the Sufferfest die er best lekker inhakten. Met veel “plezier” gedaan hoor, maar die zelfoverschatting heeft schijnbaar toch een prijs.
Toen ik dacht – tijdens dat weekje verlichting – dat ik er weer tegenaan kon, werden er verschillende tochten afgelast en zelfs bij de profs ging er een streep door een paar koersen. Milaan – San Remo ging wel door maar werd drastisch ingekort vanwege sneeuw op de hogere passen. En afgelopen week stond ik weer op non actief vanwege een nieuwe griepaanval.
Vandaag schijnen de diverse tochten wel gewoon door te gaan, maar het lijkt mij niet verantwoord om te fietsen, althans geen “aanzienlijke” afstanden. Ik had me ingeschreven voor de 120 km van de 4-Plassentocht van TC Zevenhuizen, maar ik krijg “DNS” achter mijn naam. Een blik op het parcours en je begrijpt waarom (de naam van de tocht geeft ook al aan dat je niet echt hoeft te verwachten door beschut gebied te fietsen). En voor 60 kilometer reis ik niet af naar Zevenhuizen…
De vooruitzichten voor de komende dagen zijn niet best, maar eind volgende week zou het in elk geval weer zodanig “opklaren” dat er wel verantwoord gefietst kan worden. Echt mooi weer wordt er niet verwacht, maar dat was vorig jaar niet anders. Zelf fietste ik toen de V4CH Landgraaf niet vanwege mijn schuiver drie weken daarvoor, maar Team AD6 Tweets was er wel bij.
Ook dit jaar is het parcours vanuit Landgraaf van mijn hand en vooralsnog ongewijzigd dit keer. Vorig jaar werden er nog wat wijzigingen doorgevoerd om het spannender te maken, maar dit jaar is het schijnbaar spannend genoeg. De 160 kilometer bevat bijna 1900 hoogtemeters, dus dat is best aardig. Ook heb ik er weer wat minder bekende klimmetjes ingezet, hoewel de meeste toerfietsers toch liever de bekende hellingen willen tegenkomen.
De belangrijkste obstakels zijn: Schatsberg, Dustergatsken, Hobbelrade, Slingerberg, Visweg, Daalhemmerweg, Geulhemmerberg, Bemelerberg, Bukel, Hoogcruts (Piemert), Gulperbergweg (Panoramaweg), Schweiberg, Camerig (Epenerbaan), Schutteberg (Pas van de Wolfhaag), Kruisberg (Botterweck), Eyserbosweg, Fromberg, Karstraat (Ransdaal ri. Kruishoeve), Wachelderberg en de Kleekampsweg.
Deze vind je allemaal terug in de 160 km route; de kortere routes hebben vanzelfsprekend minder hellingen, hoewel de 120 km met bijna 1600 hoogtemeters door velen ook best als pittig ervaren zal worden en de 90 km heeft er ook nog altijd dik 1100…