(Related English version here)
Het “wegseizoen” loopt op z’n eind en (georganiseerde) toertochten zijn er niet meer, nog even en de vallende bladeren zorgen weer voor problemen. Niet dat ik daar last van heb, althans niet van vertraagde treinen, maar het wordt langzaamaan tijd dat de racfiets op de Tacx gaat.
Ter afsluiting van het wegseizoen, hoop ik nog met een Amstel Gold Race Xperience clinic – met Marc Lotz – mee te kunnen doen op 25 oktober, daarna wordt het buiten fietsen op de nieuwe King Cobra, of de Giant met CX wielen…
Relaxen in Turkije
We zijn trouwens net terug van een zonvakantie – voordeel van laat naar de zon, is dat je tot ver in de herfst nog met een bruine kop rondrijdt. Bruine benen ook, dus de lange broek laat ik nog zo lang mogelijk in de kast hangen 🙂
In Turkije was het goed toeven – stralende zon, temperatuur net onder de 30 graden en één dag regen, die al 10 dagen van tevoren aangekondigd was. Dat ze dan bij weeronline.nl geen accurate voorspelling voor vanmiddag kunnen doen, vind ik dan wel weer opmerkelijk.
Ons resort – Eftalia Village, nabij Alanya – bleek onlangs ook ten prooi gevallen aan de verleiding van de Russische middenklasse. Liever 1.000 Russen in je resort, dan 500 Nederlanders, Duitsers of andere “kijken, kijken – niet kopen” nationaliteiten.
Voor het overgrote deel bleken ze weer trouw aan de vooroordelen, maar ze zijn wel goed voor de omzet van de lokale winkeltjes – ze kopen werkelijk alles dat glimt of licht geeft in het donker. Bovendien consumeren ze veel extra betaalde “buitenlandse” alcoholische versnaperingen, hetgeen dan in elk geval economisch weer opweegt tegen de enorme verkwisting van voedsel (drie borden vol halen, half bordje leegeten)…
Maar goed, wij hadden het prima naar onze zin – het was ons vooral te doen om de zon en alleen de Bieber handtasjes had ik bijna gekocht. Ik kan namelijk wel een kotszakje gebruiken tijdens mijn Sufferfest (indoor) trainingen.
Plannen voor de Franse Alpen
Die trainingen zullen op de gloednieuwe Tacx i-Genius Multiplayer voor het nodige vertier zorgen deze winter. Naast “The Sufferfest” ga ik voornamelijk weer de video’s van Real Life Video gebruiken: HD kwaliteit voor een fractie van de prijs van een Tacx DVD – heb je ook zo’n trainer, ga eens kijken in de winkel van RLV.
Daarnaast natuurlijk indoor spinning op de Body Bike en lekker buiten crossen met de Bulls. De spinning doe ik als altijd met de ClubVirtual lessen – Evert is ermee gestopt, maar de video’s zijn er natuurlijk nog steeds.
Ook ga ik deze winter proberen wat gerichter/gestructureerder te trainen, want ik ben volgend jaar juni weer in de Franse Alpen te vinden en dan wil ik ook die beklimmingen opvlammen 🙂 Ik kom natuurlijk overal wel boven en niet eens “achterstevoren”, maar er moet meer in zitten naar mijn idee.
Dat wil zeggen: als alles goed gaat – ten eerste moet het financieel haalbaar zijn en ik zal zeker moeten zien te voorkomen dat ik in het voorjaar weer in het ziekenhuis beland…
We hebben de accommodaties in elk geval alvast gereserveerd: beginnend in Megève, waar ik onder meer mee wil doen aan de “Time Megève Mont Blanc” op 15 juni, gaan we via Bourg-Saint-Maurice naar Allemont.
De Col du Pré / Col de Méraillet -> Cormet de Roselend, Col de Saisies, Signal de Bisanne, Col du Joly, Col de l’Iseran, (Petit) Saint Bernard, Col de l’Iseran, de Madeleine – die in 2012 nog dicht was toen we in Les Ménuires waren – de Télégraphe / Galibier en de Croix de Fer (vanuit Allemont) staan op het programma in die eerste vijf, zes dagen.
Daarna gaan we eerst naar Bédoin voor de drie beklimmingen van de Mont Ventoux, met als doel (dus) de “Cinglé du Mont-Ventoux“.
Vervolgens een week naar Barcelonnette voor het “zwaartepunt” van de hoogtestage. Gezien het voorprogramma wordt het best wel een uitdaging om daar het “Brevet des 7 Cols d’Ubaye” te bemachtigen, hoewel die cols nog niet eens de moeilijkste zijn in dat gebied.
Ook zware beklimmingen als de Col d’Agnel, d’Izoard en de Lombarde liggen namelijk binnen fietsafstand, buiten nog wat “mindere” als de St. Anne/Parpaillon, de Puy Sanieres en de Reallon.
Voorlopig ben ik nog wel even zoet met het uitzetten van een “doenlijk” parcours – de passen/beklimmingen vinden is één, maar daar mooie etappes van maken, is weer iets heel anders. Enorme voorpret dus alweer en uiteraard kun je de voorbereidingen hier nauwgezet volgen!