Hemelvaarstdag is traditioneel voor de KlimClassic, hoewel die voorheen als de Steven Rooks Classic door het leven ging. Team AD6 Tweets bikkel Jeroen nodigde ons uit om ook mee te rijden en tegen beter weten in met veel plezier accepteerde ik die uitnodiging.
Uiteindelijk stonden er vijf TAD6T-ers aan de start: Jeroen, Daniël, Roelof, Marten en ik zei de gek – Peter van der Wel, de zwager van Marten, completeerde de “Dirty Half Dozen”.
Rond half negen hadden we elkaar gevonden en kon ik de door Marten afgehaalde startbescheiden bevestigen, waarna we om 8:40 van start gingen.
De KlimClassic reed ik in 2011 ook al eens, hoewel destijds slechts de 110 kilometer route. Vandaag zouden we de volle 160 kilometer rijden, was het plan…
Toen na een kilometer of 25 richting Dalhem de eerste hoogtemeters werden genoteerd, begon het echter al een beetje te kraken.
Daniël besloot om het bij de 110 (115) kilometer te houden en Jeroen offerde zich – vast wel met grote tegenzin – op om dan Daantje maar gezelschap te houden.
De rest zou dus wel de volledige afstand rijden en ik voorzag dat er nog wel één of twee bikkeltjes later zouden wensen dat ze ook zo opofferingsgezind waren geweest.
Anderzijds wist ik ook dat ze zeker zouden afmaken waar ze aan begonnen waren – Alpe d’HuZes idioot word je niet zomaar.
De bevoorradingen waren beter dan drie jaar geleden én je hoefde niet zo eindeloos lang in de rij te staan.
De begeleiding door België, de vrijwilligers die je veilig over de gevaarlijke kruisingen loodsen, was ‘near perfect’ en de route was uitstekend gepijld.
Daarnaast was het parcours voor zover mogelijk ‘landelijk’ – minder dan vorig weekend in Luxemburg, maar dat kan ook bijna niet anders.
Net als de moeilijkheidsgraad: vergeleken bij de JNC was deze rit (inderdaad) bijna een herstelrit, hoewel er toch 2.500 hoogtemeters werden genoteerd.
Ik had tijd zat om foto’s te maken en deed dat dan ook naar hartenlust.
De beklimmingen doet ieder toch in zijn eigen tempo en ik hoefde me niet uit te sloven om als eerste boven te zijn.
Meestal gevolgd door Peter, hoewel die af en toe bij Marten in de buurt bleef. Roelof kreeg het ook steeds moeilijker en was na een kilometer of 100 wel aan het eind van zijn Latijn.
Maar kilometer na hoogtemeter kwamen we dichter bij de finish, die uiteindelijk wel pas ruim na vijven bereikt werd.
Daarmee had de tocht toch nog wel een uurtje langer gevergd dan ik had ingeschat. Gelukkig maakte Strava er toch nog een ‘groepsrit’ van hoewel ik een uur minder heb bewogen/gefietst dan Marten.
Jammer dat Daan en Jeroen de korte route namen – die moesten uiteindelijk ook een poos wachten bij de finish waar het frisjes was.
En omdat het zo laat werd voordat we weer compleet waren daar, was het ook snel ‘op de foto en wegwezen’.
Goed om de mannen weer eens te zien en – al was het soms maar kort – bij te kletsen.
Daan vertrekt morgen (zaterdag) naar Bourg d’Oisans voor de Alpe d’HuZes en ik wens hem veel succes 🙂
Tot de volgende keer!
De Garmin registratie hier.
Wederom een leuk verslag.
En er komt een moment dat we gewoon samen een Redoute omhoog kletsen! 😉
Ik, en volgens mij de anderen ook, vonden het gezellig dat jullie er bij waren iig.
Veel plezier op je eigen Tour de France!
Gr,
Marten
Thanks, big guy 🙂