Met zijn 2.758 meter is de Stelvio, de kunstmatige lus op de Bonette niet meegeteld, de op één na hoogste pas van Europa – alleen de Iseran is een paar meter hoger.
Je doet er dus verstandig aan om je goed te informeren over het weer op hoogte – zelfs als het in het dal over de 30 graden is, kan het richting de top sneeuwen. En de onvoorspelbaarheid maakt, dat ook in juli of augustus de top soms onbegaanbaar is vanwege het weer.
Vanuit Prato
Verslag van mijn beklimming in 2008 hier, 2015 hier en 2020 hier (alle verslagen op bikerebel.com, Engels).
Zowel in 2008 als 2015 stapte ik op de fiets bij het hotel Gasthof Stern in Prato. Startend vanuit Prato heeft de Stelvio Pas een lengte van pakweg 25km en een hoogteverschil van ruim 1.800 meter.
De eerste 8 kilometers naar Trafoi zijn niet al te moeilijk, hoewel percentages tot 10% wel gemeten worden. Vlak voor Trafoi liggen de eerste twee van de in totaal 48 haarspeldbochten.
Je vindt ze net na de tunnel/galerij tussen Gomagoi en Trafoi – de volgende twee kom je een stuk verderop tegen, als je Trafoi uitrijdt bij hotel Bella Vista.
Vervolgens rijd je een flink stuk door redelijk beschut gebied, waarin licht slingerende tussenstukken worden afgewisseld door series van haarspelden.
Dit gaat zo’n beetje door tot bocht 32, waarna de volgende kilometers en haarspeldbochten er al meer open bij liggen. Vanaf bocht 24, net voor het hotel-restaurant Franzenshöhe in bocht 22 dus, krijg je dan eindelijk uitzicht op de nog boven je liggende, resterende, haarspeldbochten.
Vanaf dat punt totdat je eenmaal boven bent, word je – terugkijkend – beloond met een steeds adembenemender uitzicht. En ben je dan eenmaal op de doorgaans erg drukke top aangekomen, wordt je getrakteerd op de geur van braadworst – Bruno’s hot dog en “Würstel” karretje is namelijk het eerste dat je tegenkomt…
Aanbevolen video van the Col Collective
Op eigen risico te bekijken video van de destijds ietwat forsere “bike rebel himself” (ongeschikt voor minderjarigen!)
Vanuit Bormio
Verslag beklimmingen 2011 hier en hier (Mapei Day), tijdens de Giro van 2015 hier en die van 2020 hier (alle verslagen in het Engels, op bikerebel.com).
Niet voor niks werd er tijdens de hoogtestage van 2011 een hotel vlakbij Bormio geboekt: de Gavia, Mortirolo én de Stelvio zijn van daaruit te beklimmen!
De beklimming vanuit het zuiden is op papier minder uitdagend dan die vanaf de noordkant – dik 21 kilometer lang en iets meer dan 1.500 hoogtemeters. Maar de schijn bedriegt, want de percentages zijn vrijwel gelijk en de laatste twee, tweeënhalve kilometer zijn lastig, zeer lastig indien de snijdend koude wind je daar flink op de kop staat.
Ook vanuit Bormio wacht je een prachtige klim, met eveneens genummerde haarspeldbochten. Dat zijn er 40 – nr. 40 vind je als je Bormio uitrijdt en groot “BORMIO m 1225” tegen de muur geplakt ziet – op het bordje staat 1256 s.l.m. want vanuit het “centrum” van Bormio, op 1225 meter dus, heb je al 31 hoogtemeters overwonnen 🙂
Na in totaal zo’n 6 kilometer en nog een stuk of wat haarspelden, kom je bij de serie van korte tunneltjes. De fietslampjes en reflectoren daarvoor – een paar waren pikkedonker – hoeven niet meer mee, want ze zijn inmiddels verlicht.
Nadat je deze tunneltjes gepasseerd bent, heb je uitzicht op het mooiste stuk van de klim, de serie van 14 haarspeldbochten – van 28 naar 15 – die zich langs de rotswand omhoog kronkelen. Terwijl je omhoog klimt, kun je ook hier mooi terugkijken op de onder je liggende weg.
Kort hierna krijg je een redelijk rechttoe rechtaan overgangsstuk, gevolgd door een vrijwel “vlak” stuk langs en voorbij de kapel – ook hier kan het vies tegenvallen als het flink waait en je wind tegen hebt.
Daarna gaat het weer stug omhoog, tot de top van / splitsing naar de Umbrail, waarna het laatste gemeen steile stuk van deze klim begint. De percentages lopen op naar 12, 13, 14% en zeker als het daar spookt, ben je blij als je eindelijk boven bent…
Profiel op ClimbByBike.com
Video van the Col Collective