Cyclopaat, een alter ego met een twist
’t Was vandaag zo’n dag dat het je dag niet is.
C. had er best zin in, het weer was (te) goed, het parcours zag er mooi uit en rond 7:40 vertrok hij naar Valkenburg voor een nieuwe poging Boogie’s Extreme. Maar na 115 kilometer was de sjeu er af en moest hij op z’n tandvlees verder…
Aanstaande zaterdag waagt C. een tweede poging: Boogie’s Extreme staat op de agenda. In 2008 was die rit geen onverdeeld genoegen omdat de route ‘op het laatste moment’ moest worden aangepast.
Maar, hij had zich destijds al voorgenomen om het in een herkansing nog eens te proberen – in 2009 wilde hij nog niet, in 2010 kwam het er niet van, maar dit jaar dus wel.
Ook zo’n tocht die er tot op heden nooit van kwam, althans: C. schreef zich nog niet eerder in. De Steven Rooks Classic is dit jaar op 1 juni (Hemelvaartsdag) en C. doet nu wel mee. Maar aangezien hij zaterdags de Vacansoleil 4 Challenge (120 km) rijdt, is ‘slechts’ voor de 110 km gekozen…
Op zaterdag 10 september is C. ook van de partij tijdens Boogie’s Extreme. Die tocht reed hij pas éénmaal eerder, de 1e editie in 2008 – dat was niet zo’n doorslaand succes, ook doordat de Belgische gemeenten destijds dwars lagen, en/maar hij gaat voor een herkansing.
En om dat ook maar eens een keer gedaan te hebben: zaterdag 23 april een klimclinic met Aart Vierhouten rondom de Posbank!
Helaas werd ook Boogie’s Extreme getroffen door de boycot van de lokale Belgische overheden, die er geen zin meer in hebben om hordes niet altijd even gezellige of nette toerfietsers over hun grondgebied te zien crossen.
Niet verassend overigens, dus C. verbaasde zich toch dat deze melding pas op donderdag binnenkwam – ook LBL werd er net een maand geleden mee geconfronteerd, dus je had het aan kunnen zien komen.
Afijn, hierdoor viel voor de 230 km het meest zuidelijk deel van het parcours in het water en van de 160 (die werd nu 150) werd het parcours ook aangepast.
Met als gevolg dat er nauwelijks iets interessants te beleven was in het Belgische.
Heen en weer over nagenoeg dezelfde weg, met slechts een paar ‘uitdagingen’ die nog niet eens aan bijvoorbeeld de Baraque de Fraiture kunnen tippen, laat staan aan de Wanne of Le Rossier (die laatste mochten we trouwens tijdens LBL ook niet rijden).
Nee, zelfs geen troostprijzen als de Grijze Rots of de Kosenberg, terwijl die toch wel in de buurt lagen (we kwamen door Aubel).
Het Nederlandse deel van het parcours – het laatste dan – was natuurlijk wel leuk, maar inmiddels overbekend.
De Wolfsberg, Loorberg, Gulpenerberg, Kruisberg, Eyserbosweg, Fromberg, Keutenberg en Cauberg in de laatste 35 kilometer of zo, waren dan wel goed voor de hoogtemeters, C. rijdt ze wekelijks…
De organisatie kan er natuurlijk niet veel aan doen, maar zoals gezegd had men eerder kunnen inspelen op de noodzakelijke wijzigingen met een paar leuke(re) alternatieven.
De vrijwilligers krijgen uiteraard weer een pluim, de verzorging was uitstekend, de bewegwijzering kon iets beter – al met al geen rit die zonder meer volgend jaar weer in C.’s kalender komt.
Afstand: 149,8 km
Tijd: 5:35 netto
Hoogtemeters: 2.026
Gem. 6% – max. 18%