Gisteren hebben we Harry begraven – een laatste explosie van emoties, nadat de afgelopen dagen ook al een roller coaster waren wat dat betreft.
Het beeld van woensdag, net voor zijn overlijden, liet me niet los en ook bij Paula – die vorige week in Portugal was – sloegen de emoties op hol.
Ze had hem immers nog toegefluisterd dat ze weliswaar een weekje weg ging, maar dat ze verwachtte hem daarna nog een keer te kunnen zien.
En nu ze hoorde hoe hij de laatste dagen geleden had, dacht de arme stakker dat het misschien daarom was dat hij zich niet had willen overgeven…
Met gemengde gevoelens zie ik de teller op de live site van Alpe d’HuZes / Opgeven Is Geen Optie aftellen.