Vandaag vetrekken Toerbeest en Cyclopaat naar Italië voor de hoogtestage van 2011. Eerste bestemming is Gasthof Bräuhaus, Sant Pietro (Lajen, Bolzano) en vanuit dat pitoreske dorp worden diverse passen beklommen. Op zondag a.s. is er ook nog de Sella Ronda Bike Day met 4 passen op het programma.
Nadat op 6 juli onderweg naar Mestre de Monte Zoncolan en event. Monte Crostis zijn bedwongen, volgt het Open Europees Kampioenschap Mahjong in Mestre (OEMC 2011, 7 – 10 juli).
Daarna gaat het weer terug richting Noord-Italië, naar het Alpen Hotel Chalet in Valdidentro om precies te zijn. De route van Mestre naar Valdidentro komt langs Mazzo di Valtellina, dus ligt het voor de hand dat C. daar ‘even afstapt’ voor de beklimming van de Mortirolo. Verder staan o.m de Gavia, Stelvio en Passo del Forno op het (klim)menu.
Vanwege de internationale contacten, deelt C. de komende periode zijn ervaringen in het Engels – de Hollanders hebben daar toch geen moeite mee 🙂
Nog dik een week en C. is onderweg naar Italië voor de hoogtestage van 2011!
Dit weekeinde nog even de grijze lus van Limburgs Mooiste afraffelen en dan kan de countdown echt beginnen. Nou ja: of hij die route daadwerkelijk “even afraffelt” staat nog te bezien – de relatieve rust van de afgelopen 10 dagen lijkt het beoogde effect gehad te hebben, maar Limburgs Mooiste geldt als echte (en laatste) test. Pas dan zal duidelijk zijn of de loodzware expeditie naar de Dolomieten met vertrouwen tegemoet kan worden gezien…
Onze fietsende held komt er net achter dat de Sella Ronda Bike Day dit jaar op 3 juli is, 4 dagen voordat hij en T. sowieso in Mestre (Venetië) zijn voor het OEMC (Mahjong).
Gezien de (voorlopige) plannen voor de hoogtestage van dit jaar, ligt het voor de hand dat is deze prachtige, voor die dag autovrije route, wordt ingepast in de agenda.
Tussen 1 en 6 juli zitten hij en Toerbeest in het pittoreske Sankt Peter. De dagen voor het OEMC worden zodoende gebruikt om – behalve tijdens de Sella Ronda Bike Day – lekker te fietsen in een prachtige omgeving…
Meer info m.b.t. (de passen in) de Sella Ronda hier.
Albergo Bräuhaus
Er is een mooi pension gevonden in het dorp, dichtbij Val Gardena – naar verluidt wordt het ontbijt geserveerd met zelfgebakken lekkernijen…
Voor het 2e deel van de hoogtestage – na het OEMC (EK Mahjong) in Mestre – vertrekken de rebels voor 6 dagen naar Valdidentro, op 10 minuten van Bormio en aan de voet van de Foscagnopas.
Interessanter is natuurlijk de Passo Gavia aan de andere kant van Bormio én de Passo dello Stelvio, die C. nu van de zuidkant kan beklimmen ipv. vanaf de noordkant zoals hij in 2008 deed.
Daarnaast is het niet zo ver van Santa Maria voor een beklimming van de Umbrailpas (aftakking op een paar km voor de top van de Stelvio) of de Ofenpas.
Als C. de Reschen- / Resiapas er nou ook nog even bij neemt, is de Dreiländergiro toch nog gereden 🙂
De oudste en wellicht de mooiste pas van / in Europa. Startend vanuit Prato heeft de Stelvio Pas een lengte van pakweg 25km, de top op 2.758 meter en een hoogteverschil van ruim 1.800 meter. Met vanaf Trafoi 48 haarspeld-bochten, de één nog mooier dan de ander. En als ‘beloning’ een adembenemend uitzicht als je eenmaal boven bent…
Je ziet de plaatjes op het Internet en je wilt er terstond zelf tegenop rijden. Dus je zoekt het profiel op Climbbybike.com en je bekijkt de route op Google (Maps / Earth). Vervolgens boek je een overnachting in een leuk ‘Bikerhotel‘ en de eerder geboekte excursie naar de Beierse Alpen en Karinthië wordt gedegradeerd tot ‘voorbereiding’…
Je stapt op je fiets in Prato voor de eerste 8 kilometer naar Trafoi – niet al te moeilijk, hoewel vlak voor Gomagoi toch een lelijk steil stukje ligt en de 10% wel regelmatig wordt aangetikt. Zo’n 2 kilometer voor Trafoi – bij het verlaten van de “galeria” – zie je de 1e twee bordjes “Tornante”, nummers 48 en 47 – het echte werk gaat beginnen! Je kijkt nog eens of je haar goed zit, want Toerbeest kan achter elke bocht met de camera in de aanslag liggen…
Wat volgt is een prachtig ‘lopende’ klim, pittig, maar nergens vervelend steil. Als je voorbij hotel Franzenshöhe (en de boomgrens) bent – zo rond “Tornante” 22 – zie je de rest van de klim boven je liggen – ook een magnifiek gezicht. Rond die hoogte (2.200 meter) merk je wel dat er minder zuurstof beschikbaar is, maar het uitzicht na elke haarspeld rechtsom wordt steeds mooier en je gaat haast vanzelf, als in trance, naar boven. Percentages doen er niet meer toe…
Eenmaal boven wordt je eerst ‘verwelkomt’ met de penetrante geur van gebraden worst – je kunt je tussen de souvenirwinkeltjes laten fotograferen op een wat melige ‘replica’ van het Coppi monument, mét erepodium. Het echte monument staat trouwens aan de overkant van de straat (foto links).
Ben je geïnteresseerd in de (vaak bloedige) historie van de Stelvio pas, dan kun je ter plaatse het museum bezoeken – C. was het om het klimmen te doen en hij zocht een mooi shirtje met bijpassende fietsbroek uit. Toch een tastbaar aandenken en één dat hij kan (mag?) dragen bij een volgende AGR of LBL.
De overweldigende indruk die de klim, of beter gezegd de aanschouwing daarvan van zowel onder- als bovenaf, op hem maakte, is echter een onbetaalbaar aandenken. Zonder overdrijving is het de mooiste wielerervaring uit zijn leven tot nu toe geweest, maar hij gaat uiteraard weer snel op zoek naar andere…
De Stelvio van Cyclopaat in cijfers
Lengte: 25,3 km (vanaf het hotel in de via Argentieri) HM: 1.846 (912 – 2.758) Gem. %: 7,3 (max. 15%) Duur v.d. klim: 1 uur en 54 minuten
