Gevonden met tag Tegernsee

Achenpass – Wallbergstrasse

22 februari 202313 augustus 2008

Omdat ze niet ’te laat’ terug waren in Bad Wiessee, ondanks de trip naar Valepp, kon C. zich natuurlijk weer niet inhouden en moest en zou nog ‘een stukkie fietsen’.

Niet zo inspannend, gewoon om de spieren soepel te houden voor het echte werk.

Hij besloot de Achenpass (info) route te nemen – die was zeker niet uitdagend te noemen (een hoogteverschil van 200 meter) en volgens de beschikbare info geschikt voor de racefiets.

Via Rottach-Egern en Kreuth ging de weg langzaam omhoog richting de pas. Ook hier bleek de ‘geplande’ route te veel stukken grindpad te bevatten om echt met de racer te kunnen nemen, dus werd de provinciale weg gevolgd.

Na een derhalve niet erg boeiend ritje van pakweg 21 kilometer werd het hoogste punt al snel bereikt – de weg terug was al even eentonig en toen C. nabij Rottach-Egern de bordjes Wallbergbahn zag staan – waar ze eerder die dag dus al waren geweest – ging hij rechtsom.

T. werd gebeld dat het ietsje later werd, omdat de Wallbergstrasse (info) lonkte…

En dat bleek een aangenaam stukje klim te zijn – niet erg steil, mooi geasfalteerd en rustig want het was ook al tegen vijf uur.

Bij de Wallbergmoos op 1.117 meter was het afgelopen – een hoogteverschil van bijna 400 meter op 4,2 kilometer, de lekkerste klim van deze dagen…

Lengte rit: 54,1 km
HM: 649
Max. stijging: 13%

Aueralm Revisited

22 februari 202312 augustus 2008

Nadat met T. als afsluiting van de Tegernsee Runde nog even op een terrasje een versnapering was genuttigd, was C. vastbesloten de Aueralm vandaag wel te overwinnen (zie eerste poging). De kaart werd nog eens goed bestudeerd – wederom tevergeefs zoals later bleek – en hoewel het er al weer dreigend uitzag, vertrok hij toch.

Je ziet op een foto eigenlijk niet hoe idioot steil het is…

Deze keer wel van de goede parkeerplaats, maar na twee richtingaanwijzers alweer op de verkeerde route.

Een bessenplukkende wandelaar werd om raad gevraagd, maar die was ook van mening dat het – via de route die nu voor hem lag – onbegonnen werk was om de Aueralm te beklimmen.

Beter ging hij door naar de Schwarztennalm – ook leuk en maar een klein stukje steil.

Dat kleine stukje bleek dan wederom bijna een kilometer tegen 20 – 25%, maar dat was al niet echt een probleem meer.

Bovenop (1.027 meter) de haast desolate Schwarztenn aangekomen, wist C. het ook niet meer en maakte rechtsomkeert.

Eigenlijk wilde hij dan maar terug naar het hotel, maar bij de laatste richtingaanwijzer (de 1e dus op de heenweg), stopte hij toch nog even om te proberen te achterhalen waarom hij steeds op van die onmogelijke stukken terecht kwam.

Tot zijn stomme verbazing bleek er aan de achterkant van de betreffende boom ook nog een bordje te hangen, met daarop ‘Aueralm über Waxelmoos’ en dat zou hem dan moeten zijn.

Dus besloot hij toch nog maar een poging te wagen…

Bemoedigend toegesproken door afdalende wandelaars, werd de klim ingezet en al gauw werd duidelijk waarom men hem zo vriendelijk sterkte had gewenst.

De meter stond namelijk al weer stijf boven de 20% en er leek geen einde aan te komen.

Toen C. dan toch begon te denken dat dit een alm te ver was, vlakte het zowaar af naar 15%, zodat hij besloot nog even door te rijden.

Enkele uitschieters daargelaten, werd de rest van de route omhoog tegen dat – toch niet misselijke maar wel doenlijke – percentage afgelegd.

Erg snel ging het al niet en dat bleef zo, maar de top (1.269 meter) werd gehaald en als dank mocht hij foto’s maken van het dichte wolkendek / de dichte mist ter plaatse.

Daarna volgde een bijna onverantwoord gevaarlijke afdaling langs een andere route, die dus langs het pad bleek te gaan waarover hij zich de dag daarvoor tegenop had proberen te worstelen.

Hij moest regelmatig met z’n volle gewicht achterover gaan hangen om niet over de kop te gaan.

Eigenlijk onbegonnen werk – als afdaling al bijna niet te doen, laat staan dat je daar tegenop klimt (noot achteraf: zeker niet met de 21 achter dus, maar ook niet met een 31)…

Moe maar voldaan bereikte hij weer de veilige haven van het hotel, waar T. bezorgd had zitten wachten omdat het ‘in het dal’ zo geonweerd had.

Dat was hem dan tenminste nog bespaard gebleven deze keer.

Lengte rit: 28,3 km
HM: 1.153 (dagtotaal incl. Rondje Tegernsee)
Max. stijging: 30% zowel omhoog als naar beneden.

Rondje Tegernsee – Miesbach

22 februari 202312 augustus 2008

De dinsdag in deze Tegernsee stage, stond allereerst in het teken van de revival van Toerbeest. Lang niet meer gefietst, maar ze had de Bulls meegenomen en samen met C. werd een rondje Tegernsee gepland.

Aangezien dat voornamelijk langs de boorden van het meer loopt, stond er vrijwel geen noemenswaardig hoogteverschil op het menu. Ook wel eens lekker, zo’n echte toertocht…

Alle andere – net zo pittoreske – dorpjes langs het meer werden zodoende aangedaan en waar een mooi vergezicht werd ontwaard, werd dat op de digitale plaat vastgelegd.

C. was voornamelijk blij dat hij weer eens achter T. mocht fietsen – het blijft een prachtig gezicht…

En kijk, toen driekwart van het meer gerond was, had T. nog voldoende energie om voor te stellen het rondje wat uit te breiden. Dus werd koers gezet naar de op pakweg 12 kilometer verderop gelegen Schliersee.

Ter hoogte van Gschwendt werd vervolgens afgebogen naar Miesbach, de bruisende ‘hoofdstad’ van het Kreiz waarin werd gefietst.

Omdat er inmiddels toch wat hoogtemeters waren geregistreerd door de boord-computers, werd in Miesbach gestopt voor een lunch – op een mooie locatie aan een plein werd een ‘Imbiss’ gevonden waar men uitstekende broodjes serveerde.

Vervolgens werd de terugreis richting Tegernsee / Bad Wiessee aangevangen. De paar kleine uitdagingen die op de route lagen werden door T. glansrijk bedwongen.

De Mangfall Wasserweg voerde door een prachtig stukje natuur naar Gmund, alwaar het rondje Tegernsee weer werd opgepakt.

De laatste 5 – 6 kilometer naar Bad Wiessee werd ook zonder kleerscheuren afgeraffeld en bij terugkomst in het hotel waren zowel C. als T. apetrots, zij het om verschillende redenen 🙂

Lengte rit: 42 kilometer (HM niet apart – zie Aueralm Revisited)

Aueralm, 1e poging

22 februari 202311 augustus 2008

Toen ze maandag rond 15:00 in Bad Wiessee arriveerden, was C. al niet meer te houden. Door diverse plichtplegingen die eerst afgehandeld moesten worden, werd het uiteindelijk tegen 17:00 voordat hij op zijn fiets stapte. Tegen die tijd was de lucht al bijna inktzwart, maar hij ging toch.

Hij wilde de Aueralm beklimmen – die was vanuit Bad W. te doen en zag er ‘leuk’ uit. Vol goede moed ging hij op pad en brak na een paar kilometer het dorp uit gelijk zijn benen op een 1e klim van > 20% die nog maar naar de startplaats (parkeerplaats) leidde.

Achteraf bleek hij trouwens de verkeerde parkeerplaats als startplaats te hebben uitgezocht, maar het leed was al geschied.

Maar zie, vanaf de start liepen de eerste 2 – 3 kilometers geleidelijk omhoog aan maximaal 10 procent. Dat zag er goed uit, maar inmiddels was het wel gaan regenen.

Aangezien hij echter in het bos reed, had hij daar weinig last van, dus hij ging door. Helaas begon het stijgingspercentage volgens de fietscomputer eerst op te lopen naar waarden boven de 15% en vervolgens naar boven de 20%.

Hoewel er bij Jos werd beweerd dat je met een 31 achter ¹ ’tegen een muur op kunt rijden’, kwam C. tot de ontdekking dat die dan toch niet kilometers lang kon zijn. Niet op zijn niveau in elk geval…

Terwijl hij wanhopig zocht naar een plek om even op adem te komen (als je afstapt is het vrijwel onmogelijk om weer op gang te komen, zeker op een bospad met stenen en grind), kwam een wandelaar hem tegemoet.

Hoewel die bijna van verbazing leek om te vallen, wist hij C. toch te melden dat het – gezien het aankomende onweer – beter was om zich uit de voeten te maken.

Hij was niet lang geleden een boshut gepasseerd waar geschuild kon worden. C. meende daarnaast te begrijpen dat de goede man hem probeerde duidelijk te maken dat de klim waar hij zo dapper mee bezig was, sowieso onbegonnen werk was.

Gezien het zwart voor zijn ogen – en dan niet van het weer – koos hij dan ook eieren voor zijn geld en maakte rechtsomkeert. Net op tijd, want 2 minuten later barstte een onbedaarlijk noodweer los…

Toen dat was uitgewoed, werd voorzichtig de rest van de afdaling afgelegd en geheel doorweekt werd uiteindelijk het hotel bereikt. Een goed begin is het halve werk – deze poging was weliswaar gestrand, maar C. zon op wraak.

Tegernsee

22 februari 202310 augustus 2008

11 t/m 13 augustus 2008

Voorafgaand aan het ‘Austrian Open 2008’ in Feldkirchen, werd als voorbereiding op de Gerlitzen en de Stelvio in de Beierse Alpen een paar dagen een trainingskamp opgeslagen.

Uitvalsbasis was het pittoreske Bad Wiessee aan de Tegernsee – in de omgeving talrijke ‘almen’ waarvan de meeste niet geschikt om met een racefiets op te rijden. Met de mountainbike (crosser) trouwens ook vaak niet, maar dat wist C. niet toen hij en Toerbeest vertrokken en bovendien bleek zijn fiets ook niet “ingericht” om hellingen van 20% te beklimmen…

En dat terwijl het dus bedoeld was als opmaat voor het meer serieuze werk in Oostenrijk waar de Gerlitzen oorspronkelijk het hoofddoel van de reis was. Maar die niet misselijke beklimming werd uiteindelijk op zijn beurt weer tot voorbereiding gedegradeerd – de Stelvio werd het nieuwe hoofddoel…

Gedurende de paar dagen dat ze er verbleven, ondernam C. – met wisselend succes – verschillende fietstochten op de crosser en het hoogtepunt was natuurlijk de rit die hij met T. samen maakte.

De tochtjes tijdens de Tegernsee stage:

Aueralm pt. 1
Rondje Tegernsee
Aueralm Revisited
Achenpass