Wouter Weylandt

Het gebeurt niet vaak dat een profwielrenner dodelijk verongelukt in een koers. Statistisch gezien misschien een mirakel, gezien de kwetsbaarheid van de fietser.

Maar de profs rijden dan ook over ‘afgeschermde’ wegen, hebben meer dan gemiddelde ervaring met zware omstandigheden en zijn veelal acrobaten op hun fiets; de meeste fietsers – profs en gewone stervelingen – verongelukken dan ook onder ‘gewone dagelijkse omstandigheden’…

Maar vergeet ook niet dat de meeste crashes weliswaar niet dodelijk zijn, maar wel het einde van een carrière kunnen betekenen.

Zoals Beloki, die na zijn val in de Tour van 2003 – die nota bene misschien wel minder bekend is dan de capriolen die Armstrong moest uithalen om hem te ontwijken – nooit meer de oude werd.

Lees verder